علت تنگی نفس بعد از ورزش

تنگی نفس ناشی از ورزش  می تواند به دلایل زیادی رخ دهد. اگرچه آسم علت شایع آن است، اما عدم پیشگیری از آسم ناشی از ورزش با پیش درمانی با یک گشادکننده مجاریی هوایی،مانند آلبوترول، نشان می دهد که علل دیگر باید در نظر گرفته شود. سایر علل تنگی نفس ناشی از ورزش عبارتند از: اختلال عملکرد تارهای صوتی ناشی از ورزش، لارنگومالاسی ناشی از ورزش، هیپرونتیلاسیون ناشی از ورزش، ناهنجاری های محدود کننده دیواره قفسه سینه، علل قلبی، و محدودیت های فیزیولوژیکی طبیعی. هنگامی که تنگی نفس ناشی از ورزش ناشی از آسم نباشد، آزمایش ورزش قلبی ریوی همراه با تولید مثل تنگی نفس بیمار ابزاری برای شناسایی علل دیگر است. تست ورزش قلبی ریوی مصرف اکسیژن، تولید دی اکسید کربن، pCO2 و نوار قلب را بررسی می کند. اجزای اضافی برای آزمایش اندازه گیری pH خون و pCO2 در هنگام بازتولید علائم، و لارنگوسکوپی منعطف انتخابی هنگامی که انسداد راه هوایی فوقانی مشاهده می شود برای شناسایی خاص اختلال عملکرد تارهای صوتی یا لارنگومالاسی است. این رویکرد وسیله ای بسیار موثر برای شناسایی تنگی نفس ناشی از ورزش است که ناشی از آسم نیست.

 

مشکلات تنفسی در ارتباط با فعالیت بدنی در نوجوانان شایع است. شیوع خس خس در بین ورزشکاران در مطالعه بین المللی آسم و آلرژی در دوران کودکی (ISAAC) در بین نوجوانان 13 تا 14 ساله 19 درصد بوده است. به غیر از انقباض برونش ناشی از ورزش که در آسم دیده می شود، چندین اختلال دیگر نیز وجود دارد که ممکن است باعث مشکلات تنفسی در ارتباط با ورزش شود. از جمله این موارد می توان به انسداد حنجره ناشی از ورزش، اختلال عملکرد تارهای صوتی، تهویه بیش از حد ناشی از ورزش، بیماری های مزمن ریوی غیر از آسم، بیماری قلبی، ناهنجاری های مادرزادی و آمادگی جسمانی غیرمنتظره ضعیف اشاره کرد.

علائم تنفسی ناشی از ورزش ممکن است توانایی را برای فعالیت بدنی محدود کند، که ممکن است اثرات منفی بر سلامتی داشته باشد زیرا ورزش بدنی با فواید سلامتی متعددی همراه است.مشخص نیست که علائم تنفسی ناشی از ورزش تا چه اندازه فعالیت بدنی را محدود می کند، اما در یک مطالعه که کودکان 12 تا 14 ساله را مورد بررسی قرار داد، 25٪ از افراد گزارش شده نیز محدودیت فعالیت را گزارش کردند. علاوه بر محدودیت های فعالیت، آنها همچنین اثرات منفی قابل توجهی بر زندگی روزمره مانند اختلالات خواب، غیبت از مدرسه و بستری شدن در بیمارستان گزارش کردند.

از آنجا که شایعترین علت تنگی نفس ناشی از ورزش(قریب به اتفاق موارد)،آسم ورزشی است،ما به طور مفصل در این مقاله به سعی به معرفی و درمان آسم ناشی از ورش میپردازیم.

 

آسم (تنگی نفس) ناشی از ورزش

آسم ناشی از ورزش، باریک شدن راه های هوایی در ریه ها است که در اثر ورزش شدید ایجاد می شود. باعث تنگی نفس، خس خس سینه، سرفه و سایر علائم در حین یا بعد از ورزش می شود.

اصطلاح ارجح برای این وضعیت، انقباض برونش ناشی از ورزش است،این اصطلاح دقیق تر است زیرا ورزش باعث باریک شدن راه های هوایی (انقباض برونش) می شود اما دلیل اصلی آسم نیست. در میان افراد مبتلا به آسم، ورزش احتمالا تنها یکی از چندین عاملی است که می‌تواند باعث مشکلات تنفسی شود.

اکثر افراد مبتلا به انقباض برونش ناشی از ورزش می توانند با درمان علائم آسم با داروهای آسم و اقدامات پیشگیرانه به ورزش ادامه دهند و فعال بمانند.

علائم تنگی نفس

علائم و نشانه های انقباض برونش ناشی از ورزش معمولاً در حین یا بلافاصله پس از ورزش شروع می شود. این علائم در صورت عدم درمان می توانند 60 دقیقه یا بیشتر ادامه داشته باشند. علائم و نشانه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• سرفه کردن
• خس خس سینه
• تنگی نفس
• سفتی یا درد قفسه سینه
• خستگی در حین ورزش
• عملکرد ورزشی ضعیف تر از حد انتظار
• پرهیز از فعالیت (یک نشانه در درجه اول در میان کودکان خردسال)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم یا علائم انقباض برونش ناشی از ورزش را دارید به پزشک مراجعه کنید. تعدادی از شرایط می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند که تشخیص سریع و دقیق را مهم می کند.

در صورت داشتن موارد زیر درمان فوری پزشکی دریافت کنید:

تنگی نفس یا خس خس سینه ای که به سرعت در حال افزایش است و نفس کشیدن را با مشکل مواجه می کند

حتی پس از استفاده از داروهای استنشاقی تجویزی برای حملات آسم، بهبودی حاصل نشد

علل ایجاد تنگی نفس

مشخص نیست چه چیزی باعث انقباض برونش ناشی از ورزش می شود. ممکن است بیش از یک فرآیند بیولوژیکی درگیر باشد. افراد مبتلا به انقباض برونش ناشی از ورزش، التهاب دارند و ممکن است پس از ورزش سخت، مخاط اضافی تولید کنند.

عوامل خطر

انقباض برونش ناشی از ورزش بیشتر در موارد زیر رخ می دهد:

افراد مبتلا به آسم. حدود 90 درصد از افراد مبتلا به آسم انقباض برونش ناشی از ورزش دارند. با این حال، این وضعیت ممکن است در افراد بدون آسم نیز رخ دهد.

ورزشکاران حرفه ای. اگرچه هرکسی می تواند انقباض برونش ناشی از ورزش داشته باشد، اما در ورزشکاران سطح بالا شایع تر است.

عواملی که می توانند خطر بیماری را افزایش دهند یا به عنوان محرک عمل کنند عبارتند از:

• هوای سرد
• هوای خشک
• آلودگی هوا
• کلر در استخرهای شنا
• مواد شیمیایی از تجهیزات تمیز کردن یخ
• فعالیت هایی با مدت طولانی تنفس عمیق، مانند دویدن طولانی، شنا یا فوتبال

 

عوارض ناشی از تنگی نفس ورزشی

در صورت عدم درمان، انقباض برونش ناشی از ورزش می تواند منجر به موارد زیر شود:

مشکلات تنفسی جدی یا تهدید کننده زندگی، به ویژه در میان افراد مبتلا به آسم که مدیریت ضعیفی دارند

کیفیت زندگی پایین به دلیل ناتوانی در ورزش کردن

درمان تنگی نفس ناشی از ورزش

پزشکان ممکن است داروهایی را برای مصرف کمی قبل از ورزش یا مصرف روزانه برای کنترل طولانی مدت تجویز کنند.

 

1. داروهای قبل از ورزش

اگر پزشک دارویی را که قبل از ورزش مصرف می‌کنید برای به حداقل رساندن یا جلوگیری از انقباض برونش ناشی از ورزش تجویز می‌کند، بپرسید که بین مصرف دارو و ورزش چقدر زمان نیاز دارید. داروهای این گروه عبارتند از:

آگونیست های بتا کوتاه اثر، که داروهای استنشاقی هستند که به باز شدن راه های هوایی کمک می کنند. اینها رایج ترین و به طور کلی موثرترین داروهای قبل از ورزش هستند. با این حال، استفاده روزانه از این داروها توصیه نمی شود، زیرا ممکن ایت نسبت به آنها تحمل ایجاد شود. این داروها عبارتند از آلبوترول (ProAir HFA، Proventil-HFA، Ventolin HFA) و لوالبوترول (Xopenex HFA).

ایپراتروپیوم (Atrovent HFA)، یک داروی استنشاقی که راه های هوایی را شل می کند و ممکن است برای برخی افراد موثر باشد. نسخه عمومی ایپراتروپیوم را نیز می توان با نبولایزر مصرف کرد.

 

2. داروهای کنترل طولانی مدت

پزشک شما همچنین ممکن است یک داروی کنترل طولانی مدت برای مدیریت آسم مزمن زمینه ای یا کنترل علائم زمانی که درمان قبل از ورزش به تنهایی موثر نیست، تجویز کند. این داروها که معمولاً روزانه مصرف می شوند عبارتند از:

 

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی، که به سرکوب التهاب در مجاری هوایی شما کمک می کنند. ممکن است لازم باشد تا چهار هفته از این درمان استفاده کنید تا حداکثر سود را داشته باشد. داروهای کورتیکواستروئیدی استنشاقی شامل فلوتیکازون (Flovent Diskus، Flovent HFA)، بودزونید (Pulmicort Flexhaler)، مومتازون (Asmanex Twisthaler) و بکلومتازون (Qvar Redihaler) است.

داروهای استنشاقی ترکیبی که حاوی یک کورتیکواستروئید و یک آگونیست بتا طولانی اثر (LABA) هستند، که باعث باز شدن مجاری هوایی میشوند. در حالی که این استنشاق‌ها برای کنترل طولانی‌مدت تجویز می‌شوند، پزشک ممکن است استفاده از آن را قبل از ورزش توصیه کند. داروهای استنشاقی ترکیبی شامل فلوتیکازون و سالمترول (Advair Diskus)، بودزوناید و فورموترول (Symbicort) و مومتازون و فورموترول (Dulera) است.

اصلاح‌کننده‌های لکوترین، که داروهای خوراکی هستند که فعالیت التهابی را برای برخی افراد مسدود می‌کنند. این داروها در صورت مصرف حداقل دو ساعت قبل، می توانند روزانه یا به عنوان یک درمان پیشگیرانه قبل از ورزش استفاده شوند. به عنوان مثال می توان به montelukast (Singulair)، zafirlukast (Accolate) و zileuton (Zyflo، Zyflo CR) اشاره کرد.

عوارض جانبی بالقوه اصلاح کننده های لکوترین شامل تغییرات رفتاری و خلقی و افکار خودکشی است. اگر این علائم را دارید با پزشک خود صحبت کنید.

 

• فقط به داروهای تسکین دهنده سریع تکیه نکنید

درست است که می توانید از داروهای قبل از ورزش به عنوان یک درمان تسکین سریع علائم استفاده کنید. با این حال، لازم نیست از داروهای استنشاقی قبل از ورزش بیشتر از آنچه پزشک توصیه می کند استفاده کنید.

 اگر روزانه از این داروها استفاده می کنید یا به طور مکرر از آن برای تسکین علائم استفاده می کنید، پزشک ممکن است داروهای کنترل طولانی مدت شما را تنظیم کند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

ورزش بخش مهمی از یک سبک زندگی سالم برای همه است، از جمله بیشتر افرادی که دچار انقباض برونش ناشی از ورزش هستند. علاوه بر مصرف دارو، اقداماتی که می توانید برای پیشگیری یا به حداقل رساندن علائم انقباض برونش ناشی از ورزش انجام دهید شامل موارد زیر است:

 

قبل از شروع ورزش منظم، حدود 15 دقیقه گرم کردن انجام دهید که شدت آن با ورزش اصلی متفاوت است.

از طریق بینی نفس بکشید تا هوا قبل از ورود به ریه ها گرم و مرطوب شود.

هنگام ورزش به خصوص در هوای سرد و خشک از ماسک یا روسری استفاده کنید.

اگر آلرژی دارید، از محرک ها اجتناب کنید. به عنوان مثال، وقتی تعداد گرده ها زیاد است، بیرون ورزش نکنید.

سعی کنید از مناطقی که میزان آلودگی هوا زیاد است، مانند جاده هایی که ترافیک سنگین دارند، اجتناب کنید.

 

در مدرسه

اگر فرزند شما انقباض برونش ناشی از ورزش دارد، با پزشک خود در مورد ارائه یک برنامه مدون فعالیت صحبت کنید. این برنامه دستورالعمل‌های گام به گام را برای معلمان، پرستاران و مربیان ارائه می‌دهد که توضیح می‌دهد کودک شما به چه درمان‌هایی نیاز دارد، چه زمانی درمان‌ها باید انجام شود و اگر کودک شما علائم داشت چه باید کرد.

 

سخن آخر…

انقباض برونش ناشی از ورزش (EIB) در طول فعالیت بدنی رخ می دهد و شامل باریک شدن راه هوایی است.آسم ناشی ورزش (EIB) در 40٪ تا 90٪ افراد مبتلا به آسم و تا 20٪ از افراد بدون آسم رخ می دهد.مزایای ورزش منظم برای همه افراد به خوبی ثابت شده است و فعالیت بخشی جدایی ناپذیر از یک سبک زندگی سالم است. افرادی که از EIB رنج می برند ممکن است به دلیل علائم تنگی نفس، سرفه، احساس فشار در قفسه سینه و خس خس از فعالیت خودداری کنند. نشان داده شده است که اجتناب از ورزش باعث افزایش انزوای اجتماعی در نوجوانان می شود و می تواند منجر به چاقی و وضعیت سلامت ضعیف شود.نشان داده شده است که ورزش به طور متناقضی باعث بهبود شدت EIB، عملکرد ریوی و کاهش التهاب راه هوایی در افراد مبتلا به آسم و EIB می شودتشخیص زودهنگام، تشخیص تایید شده با تغییر در عملکرد ریه در حین ورزش، و درمان می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد و در صورت مدیریت مناسب، به بیماران اجازه می‌دهد تا آزادانه در ورزش بدون محدود کردن رقابت در سطح حرفه ای شرکت کنند.درمان های غیردارویی برای رسیدگی به علت اصلی EIB-افزایش شدید تهویه و تقاضا در سیستم تنفسی-از جمله تمرینات گرم کردن، و محافظت از راه هوایی در برابر هوای سرد، خشک، آلاینده ها و آلرژن ها توصیه می شود. درمان‌های دارویی با هدف فرآیندهای پاتوفیزیولوژیک درگیر در انقباض برونش علامت‌دار، از جمله بتا آگونیست‌های کوتاه‌اثر (SABA)، کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS)، آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین (LTRA) و عوامل تثبیت کننده ماست سل (MCSA) موثر و بدون اثرات جانبی معنی‌داری هستند.

 

این مقاله توسط سید مصطفی زمانی،اکسترن پزشکی گردآوری و صحت علمی آن مورد تائید قرار گرفت.