تاریخچه گوشی های پزشکی و سیر تکامل آن ها

 

انسان از گذشته تا به حال تلاشهای بسیاری در جهت پیشرفت در علوم مختلف از جمله پزشکی کرده است. اما پزشکی به علت حساسیت بالای آن و عدم دسترسی به فضای آزمایشگاهی مناسب برای رسیدن به نتیجه مطلوب، همیشه با دشواریهایی روبرو بوده است. پیش از اختراع گوشی پزشکی، بشرهیچ وسیله ای نداشت تا با آن بتواند صدای درون بدن را گوش بدهد و آناتومی و نوع صداهای اعضایی چون قلب را بهتر بشناسد.

 

مخترع گوشی پزشکی (استتوسکوپ)

جالب است بدانید گوشی پزشکی اولین بار ۱۸۶ سال پیش (۱۸۱۹میلادی) توسط یک پزشک فرانسوی به نام Rene Laennec اختراع شد. قبل از اختراع این گوشی پزشکی چوبی، پزشکان برای شنیدن صدای قلب از روش هایی نظیر ضربه زدن و شنیدن مستقیم استفاده می کردند به طوریکه گوش خود را مستقیما بر روی سینه بیمار قرار می دادند. دکتر رنه روزی برای ویزیت یک زن جوان رفت و وقتی میخواست به صدای قلب زن گوش دهد روش قرار دادن دست روی سینه بیمار و ضربه زدن به وی کمک چندانی نکرد و از طرفی  به سبب فرهنگی که در آن رشد کرده بود برای گذاشتن گوش خود بر روی سینه بیمار احساس شرم زدگی کرد. از طرفی دکتر رنه چندی پیش از اون اتفاق وقتی در حال قدم زدن در حیاط موزه لوور پاریس بود، دو کودک را مشاهده کرد که با استفاده از یک تکه چوب بلند و یک میخ، به یکدیگر علامت صوتی میدادند. کودک با قرار دادن گوش خود کنار یک سر چوب، صدای تقویت شده ای از خراشیده شدن میخ در سر دیگر چوب می شنید.

رنه در آن روز که تصمیم به ساخت وسیله ای برای شنیدن صدای قلب گرفته بود، به یاد بازی آن دو کودک و مشاهدات خود افتاد و از آن برای اختراع گوشی پزشکی الهام گرفت.

اولین استتوسکوپ در آن زمان، ظاهری شیپور مانند داشت وفقط یک دهانه برای قرار گرفتن روی گوش داشت و قسمتی که روی سینه بیمار قرار می گرفت، ابعاد بزرگی داشت.

جنس اولیه آن چوبی بوده و ظاهری کاملا متفاوت از ظاهر گوشی های پزشکی امروزی داشت. سخت و صلب بودن و عدم انعطاف کافی از مواردی بودند که دامنه استفاده از این گوشی های ابتدایی را محدود می کردند.

 

 

تکامل طراحی گوشی پزشکی

در سال های ۱۸۴۳تا ۱۸۵۵ تغییراتی در گوشی پزشکی ایجاد شد از جمله  لوله آن قابل انعطاف شد و دو مجرا برای قرارگرفتن روی هر دو گوش برای آن ساخته شد. با این تغییر، میزان صداهای دریافتی بیشتر شده و معاینات شکلی دقیق تر به خود گرفتند. پس از این طراحی کاربردی، باقی افراد تلاش کردند تا نواقص این مدل را برطرف کنند.

 

 

تا سال ۱۹۶۰ تغییرات زیادی در گوشی های پزشکی ایجاد نشد تا این که دکتر لیتمن (پژوهشگر قلب)، استاد دانشگاه هاروارد، گوشی پزشکی‌ای ساخت که ویژگی های آکوستیک خوبی داشت.

دکتر لیتمن ویژگی های یک گوشی پزشکی ایده آل را اینگونه تعریف کرد:

گوشی پزشکی بهتر است دو قسمت داشته باشد، یک قسمت (bell) برای شنیدن اصوات بم و قسمت دیگر دارای دیافراگم پلاستیکی برای فیلتر کردن اصوات بم است. تیوب گوشی باید سخت و تا حد امکان کوتاه باشد. همچنین گوشی طبی باید طوری باشد که بتوان راحت با آن کار کرد.

نام لیتمن امروزه در این صنعت بسیار پرآوازه است و همچنان گوشی‌های لیتمن مشهورترین مارک بازار گوشی ها هستند و به همین اندازه محبوب و پرفروش هستند. 

 

گوشی پزشکی دیجیتال

این پیشرفت ها تا به امروز ادامه داشته و تغییرات بسیاری در جزییات آن انجام گرفته است اما ساختار اولیه و پایه ای آن، آنچنان دستخوش تغییر نشده است. تا جایی که امروزه گوشی های پزشکی موسوم به گوشی پزشکی دیجیتال (الکترونیک) در بازار وجود دارند، دراین گوشی های دیجیتال کیفیت و وضوح صدا بهتر است و امکان ذخیره صدا و نمودار قلب، مقایسه و تحلیل آن با اطلاعاتی که قبلا بارگذاری شده را دارد. (گوشی پزشکی دیجیتال نبض آوا)

و در آخر شاید تمام این پیشرفت ها را مدیون اولین گام های اساسی باشیم که دکتر لیتمن در این عرصه برداشت، درست مانند گام های هنری فورد در صنعت خودرو سازی که موجب شد ما امروزه شاهد محصولات کمپانی هایی چون تسلا باشیم...