آزمایش های معمول دوران بارداری

تیم مراقبتی بهداشت و سلامت ممکن است انواع غربالگری‌ها‌، آزمایش‌ها و تکنیک‌های تصویربرداری را در دوران بارداری توصیه کند. این ‌آزمایش‌ها برای ارائه‌ی اطلاعات در مورد سلامت کودک شما طراحی شده‌اند و ممکن است به شما در بهینه‌سازی مراقبت‌ و رشد فرزند شما در دوران بارداری کمک کنند.

 

آنچه که باید درباره غربالگری بدانید

• غربالگری ژنتیکی ‌می‌تواند به تشخیص احتمال بروز برخی اختلالات ژنتیکی قبل از تولد کمک کند.
• غربالگری سه ماهه‌ی اول ترکیبی از سونوگرافی جنین و آزمایش خون مادر است. این فرآیند غربالگری ‌می‌تواند به تعیین خطر ابتلا به برخی نقایص مادرزادی جنین کمک کند.
• غربالگری سه ماهه‌ی دوم بارداری ممکن است شامل چندین آزمایش خون به‌نام نشانگرهای چندگانه باشد، این نشانگرها اطلاعاتی را در مورد خطر داشتن کودکی با بیماری‌های ژنتیکی خاص یا نقایص مادرزادی ارائه می‌دهند.
• ممکن است در زمانهای مختلف بارداری خود برای بررسی رشد جنین‌، برآورد تاریخ زایمان خود و جستجوی هرگونه ناهنجاری‌های ساختاری در کودک سونوگرافی انجام دهید.
• آزمایش‌های اضافی در دوران بارداری ممکن است شامل آمنیوسنتز‌، نمونه گیری از پرزهای جفتی (CVS)‌، پایش جنین‌، آزمایش گلوکز و کشت استرپتوکوک گروه B باشند.

 

غربالگری ژنتیک

بسیاری از ناهنجاری‌های ژنتیکی را می توان قبل از تولد تشخیص داد. اگر شما یا همسرتان سابقه‌ی خانوادگی اختلالات ژنتیکی دارید‌، پزشک یا مامای شما ممکن است آزمایش ژنتیکی را در دوران بارداری توصیه کند. همچنین اگر جنین یا نوزادی با ناهنجاری ژنتیکی داشته اید‌، می توانید غربالگری ژنتیک را انتخاب کنید.

نمونه‌هایی از اختلالات ژنتیکی که می توان قبل از تولد تشخیص داد عبارتند از:

• فیبروز کیستیک
• دیستروفی عضلانی دوشن
• هموفیلی A
• بیماری کلیه پلیکیستیک
• بیماری سلول داسی شکل
• بیماری تای ساکس
• تالاسمی

روشهای غربالگری زیر در دوران بارداری وجود دارد:

• آزمایش آلفا فتوپروتئین (AFP) یا آزمایش نشانگر چند‌گانه
• آمنیوسنتز
• نمونه‌برداری از پرزهای جفتی
• آزمایش DNA آزاد جنینی
• نمونه‌برداری زیر جلدی از خون بند ناف (برداشتن نمونه کوچکی از خون جنین از بند ناف)
• اسکن با امواج فراصوت

 

‌آزمایش‌های غربالگری سه ماهه‌ی اول دوران بارداری

غربالگری سه ماهه‌ی اول ترکیبی از سونوگرافی جنین و آزمایش خون مادر است. این فرآیند غربالگری ‌می‌تواند به تعیین خطر ابتلای جنین به نقایص مادرزادی کمک کند. ‌آزمایش‌های غربالگری را می‌توان به تنهایی یا همراه با آزمایش‌های دیگر استفاده کرد.
غربالگری سه ماهه‌ی اول شامل موارد زیر است:

• سونوگرافی برای ضخامت مایع زجاجی پشت گردن جنین. در غربالگری ضخامت مایع زجاجی پشت گردن جنین از سونوگرافی برای بررسی ناحیه‌ی پشت گردن جنین برای افزایش مایع یا ضخیم شدن استفاده می‌شود.
• سونوگرافی برای تعیین استخوان بینی جنین. استخوان بینی ممکن است در برخی از نوزادان دارای ناهنجاری‌های خاص کروموزومی مانند سندرم داون مشخص نشود. این غربالگری با استفاده از سونوگرافی بین هفته‌های ۱۱ تا ۱۳ بارداری انجام می‌شود.
• آزمایش‌های(خون) سرم مادر. این آزمایش‌های خون دو ماده موجود در خون همه‌ی زنان باردار را اندازه گیری می کنند:
  • پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری. پروتئینی که توسط جفت در اوایل بارداری تولید می‌شود. مقادیر غیر طبیعی با افزایش خطر ناهنجاری کروموزومی مرتبط هستند.
  • گنادوتروپین جفت انسان. هورمونی که توسط جفت در اوایل بارداری تولید می‌شود. مقادیر غیر طبیعی با افزایش خطر ناهنجاری کروموزومی مرتبط هستند.

غربالگری ضخامت مایع زجاجی پشت گردن و آزمایش‌های خون مادر، هنگامی که به عنوان آزمایش‌های غربالگری سه ‌ماهه‌ی اول استفاده می شوند‌، توانایی بیشتری برای تعیین اینکه آیا جنین ممکن است دارای نقص مادرزادی‌، نظیر سندرم داون (تریزومی ۲۱) و تریزومی ۱۸، باشد دارند.

اگر نتایج این ‌آزمایش‌های غربالگری سه ‌ماهه‌ی اول غیر طبیعی باشد‌، مشاوره ژنتیک توصیه می‌شود. ممکن است برای تشخیص دقیق‌، آزمایش‌های دیگری مانند نمونه‌برداری از پرزهای جفتی‌، آمنیوسنتز‌، DNA آزاد جنینی یا سونوگرافی‌های دیگر ممکن است مورد نیاز باشد.

 

‌آزمایش‌های غربالگری سه ماهه‌ی دوم بارداری

غربالگری سه ماهه‌ی دوم بارداری ممکن است شامل چندین آزمایش خون به نام نشانگرهای چندگانه باشد. این نشانگرها اطلاعاتی را در مورد خطر احتمالی شما برای داشتن یک کودک مبتلا به برخی از بیماری‌های ژنتیکی یا نقص‌های مادرزادی ارائه می دهند. غربالگری معمولاً با گرفتن نمونه‌ای از خون شما بین هفته‌های ۱۵ تا ۲۰ بارداری انجام می‌شود (۱۶ تا ۱۸ هفته ایده آل است). نشانگرهای چندگانه عبارتند از:

• غربالگری AFP: این آزمایش خون که AFP سرم مادر نیز نامیده می‌شود‌، مقدار AFP خون شما را در دوران بارداری اندازه گیری می‌کند. AFP پروتئینی است که معمولاً توسط کبد جنین تولید می‌شود و در مایع اطراف جنین (مایع آمنیوتیک) وجود دارد. از جفت عبور می‌کند و وارد خون شما می‌شود. مقادیر غیر طبیعی AFP ممکن است موارد زیر را نشان دهند:
  • تاریخ ‌وضع حمل اشتباه محاسبه شده، زیرا مقادیر در طول بارداری تغییر می‌کنند
  • نقایصی در دیواره‌ی شکم جنین
  • سندرم داون یا سایر ناهنجاری‌های کروموزومی
  • نقایص لوله‌ی عصبی باز، نظیر اسپینا بیفیدا
  • دوقلوها (بیش از یک جنین در حال تولید این پروتئین است)
• استریول: این هورمونی است که توسط جفت تولید می‌شود. می توان آن را در خون یا ادرار مادر اندازه گیری کرد تا از آن برای تعیین سلامت جنین استفاده شود.
• اینهیبین: این هورمونی است که توسط جفت تولید می‌شود.
• گنادوتروپین جفت انسان: این نیز هورمونی است که توسط جفت تولید می‌شود.

نتایج غیرطبیعی آزمایش AFP و نشانگرهای دیگر ممکن است به این معنی باشد که آزمایش دیگری مورد نیاز است. از سونوگرافی برای تأیید مراحل مهم بارداری شما و بررسی ستون فقرات جنین و سایر اعضای بدن از نظر نقایص نقص استفاده می‌شود. برای تشخیص دقیق ممکن است نیاز به آمنیوسنتز باشد.

از آنجا که غربالگری نشانگر چندگانه تشخیصی نیست‌، ۱۰۰ درصد دقیق نیست. این به تعیین این موضوع کمک می‌کند که در دوران بارداری به چه افرادی در این جمعیت باید ‌آزمایش‌های بیشتری توصیه گردد. نتایج مثبت کاذب ممکن است هنگامی که جنین در واقع سالم است مشکلی را نشان دهند. از سوی دیگر‌، نتایج منفی کاذب هنگامی که جنین واقعاً دارای یک مشکل سلامتی است نشان دهنده یک نتیجه‌ی طبیعی هستند.

هنگامی که آزمایش‌های غربالگری هم سه ‌ماهه‌ی اول و هم سه ماهه‌ی دوم را انجام می دهید‌، توانایی ‌آزمایش‌ها برای تشخیص یک ناهنجاری بیشتر از استفاده از تنها یک غربالگری به‌طور مستقل است. اغلب موارد سندرم داون را می توان زمانی که از غربالگری‌های سه ‌ماهه‌ی اول و دوم استفاده می‌شود‌، تشخیص داد.

 

سونوگرافی

سونوگرافی یک تکنیک تشخیصی است که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از اندام‌های داخلی استفاده می‌کند. گاهی اوقات سونوگرافی غربالگری در طول دوران بارداری برای بررسی رشد طبیعی جنین و تأیید تاریخ ‌وضع حمل انجام می‌شود.

 

سونوگرافی در دوران بارداری چه زمانی انجام می‌شود؟

سونوگرافی را می‌توان در زمان های مختلف طول بارداری به چند دلیل انجام داد:

سه ‌ماهه‌ی اول

• برای تعیین تاریخ ‌وضع حمل (این دقیق ترین روش برای تعیین ‌تاریخ وضع حمل است)
• برای تعیین تعداد جنین‌ها و شناسایی ساختارهای جفت
• برای تشخیص حاملگی خارج رحمی یا سقط جنین
• برای بررسی رحم و بخش‌های دیگر آناتومی لگن
• برای تشخیص ناهنجاری‌های جنین (در برخی موارد)

سه ماهه‌ی دوم (اسکن ۱۸ تا ۲۰ هفته ای نیز نامیده می‌شود)

• برای تأیید ‌تاریخ وضع حمل (تاریخ ‌وضع حمل تعیین شده در سه ‌ماهه‌ی اول به ندرت تغییر می‌کند)
• برای تعیین تعداد جنین و بررسی ساختارهای جفت
• برای کمک به ‌آزمایش‌های قبل از تولد‌، نظیر آمنیوسنتز
• برای بررسی آناتومی جنین از نظر ناهنجاری‌ها
• برای بررسی مقدار مایع آمنیوتیک
• برای بررسی الگوهای جریان خون
• برای مشاهده‌ی رفتار و فعالیت جنین
• برای اندازه گیری طول دهانه‌ی رحم
• برای پایش رشد جنین

سه ماهه‌ی سوم

• برای پایش رشد جنین
• برای بررسی مقدار مایع آمنیوتیک
• برای انجام آزمایش مشخصات بیوفیزیکی
• برای تعیین موقعیت جنین
• برای ارزیابی جفت

 

سونوگرافی را چگونه می‌توان انجام داد؟

دو نوع سونوگرافی را می‌توان در دوران بارداری انجام داد:

• سونوگرافی شکم: در سونوگرافی شکم‌، به شکم شما ژل مالیده می‌شود. مبدل سونوگرافی روی ژل روی شکم می لغزد تا تصویر را ایجاد کند.
• سونوگرافی ترانس واژینال: در سونوگرافی ترانس واژینال‌، یک مبدل سونوگرافی کوچکتر وارد واژن شما می‌شود و در پشت واژن قرار می گیرد تا تصویری ایجاد کند. سونوگرافی ترانس واژینال تصویری واضح تر از سونوگرافی شکمی ایجاد می‌کند و اغلب در اوایل بارداری از آن استفاده می‌شود.

 

کدام تکنیک‌های تصویربرداری سونوگرافی در دسترس هستند؟

انواع مختلفی از تکنیک‌های تصویربرداری سونوگرافی وجود دارد. سونوگرافی دو بعدی، به عنوان رایج‌ترین نوع‌، تصویری مسطح از یک بعد کودک را ارائه می‌دهد.

در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر‌، می توان یک سونوگرافی سه بعدی را انجام داد. این تکنیک که تصویری سه بعدی ارائه می‌دهد‌، نیاز به دستگاهی مخصوص و آموزش ویژه دارد. تصویر سه بعدی به ارائه‌دهنده‌ی مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد تا عرض‌، ارتفاع و عمق تصاویر را مشاهده کند‌، که ‌می‌تواند در هنگام تشخیص مفید باشد. تصاویر سه بعدی را همچنین می‌توان ضبط و برای بررسی بعدی ذخیره کرد.

جدیدترین فناوری سونوگرافی ۴ بعدی است که به ارائه‌دهنده‌ی مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد کودک در حال حرکت را در زمان واقعی به‌تصویر بکشد. با تصویربرداری ۴ بعدی‌، یک تصویر سه بعدی به طور مداوم به‌روز می‌شود و یک نمای «کنش زنده» را ارائه می‌دهد. این تصاویر اغلب دارای رنگ طلایی هستند که به نشان دادن سایه‌ها و‌هایلایت‌ها کمک می‌کند.

تصاویر سونوگرافی را می‌توان برای مستند کردن یافته‌ها در عکس‌های ثابت یا روی فیلم ضبط کرد.

خطرات و مزایای تصویربرداری سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی جنین خطرات شناخته شده‌ای جز ناراحتی خفیف ناشی از فشار مبدل بر شکم یا واژن شما ندارد. در طول عمل از اشعه استفاده نمی‌شود.

سونوگرافی ترانس واژینال مستلزم پوشاندن مبدل سونوگرافی در یک غلاف پلاستیکی یا لاتکس است، که ممکن است باعث واکنشی در زنان دارای حساسیت به لاتکس شود.

تصویربرداری سونوگرافی به طور مداوم در حال بهبود و اصلاح است. مانند هر آزمایش دیگری‌، نتایج ممکن است کاملاً دقیق نباشد. با این حال‌، سونوگرافی ‌می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار والدین و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی قرار دهد و به آنها در مدیریت و مراقبت از بارداری و کودک کمک کند. علاوه بر این‌، تصویربرداری سونوگرافی به والدین این فرصت منحصر به فرد را می‌دهد که کودک خود را قبل از تولد ببینند و به آنها در ایجاد پیوند و رابطه‌ی اولیه کمک می‌کند.

سونوگرافی جنین گاهی اوقات در محیط‌های غیرپزشکی برای ارائه‌ی تصاویر یا فیلم‌های یادگاری برای والدین ارائه می‌شود. اگرچه عمل سونوگرافی به خودی خود ایمن تلقی می‌شود‌، اما ممکن است پرسنل آموزش ندیده یک ناهنجاری متوجه نشوند یا به والدین در مورد سلامتی کودکشان اطمینان خاطر کاذب بدهند. بهتر است سونوگرافی را پرسنل آموزش دیده انجام دهند که می توانند نتایج را به درستی تفسیر کنند.

اگر سؤالی دارید با پزشک یا ماما خود صحبت کنید.

 

آمنیوسنتز

آمنیوسنتز شامل گرفتن نمونه‌ی کوچکی از مایع آمنیوتیک است که جنین را احاطه می‌کند. از آن برای تشخیص اختلالات کروموزومی و نقایص لوله‌ی عصبی باز، نظیر اسپینا بیفیدا استفاده می‌کنند. بسته به سابقه‌ی خانوادگی شما و در دسترس بودن آزمایش آزمایشگاهی در زمان این عمل‌، آزمایش برای سایر نقص‌ها و اختلالات ژنتیکی در دسترس است.

 

آمنیوسنتز برای چه کدام دسته از زنان باردار ضرورت است؟

بطور کلی، آمنیوسنتز برای زنانی که در بین هفته‌ پانزدهم و بیستم بارداری هستند و بیشتر در معرض خطر ناهنجاری‌های کروموزومی هستند‌، انجام می‌شود. نامزدها شامل زنانی هستند که هنگام زایمان بالای ۳۵ سال سن دارند یا کسانی آزمایش غربالگری سرم مادر غیر طبیعی داشته‌اند.

 

آمنیوسنتز را چگونه می‌توان انجام داد؟

آمنیوسنتز شامل فرو بردن یک سوزن بلند و نازک از میان شکم در کیسه آمنیوتیک به منظور بیرون کشیدن نمونه‌ی کوچکی از مایع آمنیوتیک است. مایع آمنیوتیک حاوی سلول‌های ریخته شده توسط جنین است که حاوی اطلاعات ژنتیکی است. اگرچه جزئیات خاص هر عمل ممکن است متفاوت باشد‌، اما یک آمنیوسنتز معمول از این فرایند پیروی می‌کند:

• شکم شما را با یک ضد عفونی کننده پاک خواهند کرد.
• پزشک شما ممکن است برای بی حسی پوست بی‌حس کننده‌ی موضعی بدهد یا ندهد.
• پزشک از فناوری سونوگرافی برای هدایت یک سوزن توخالی به داخل کیسه‌ی آمنیوتیک استفاده خواهد کرد. او نمونه‌ی کوچکی از مایع را برای آنالیز آزمایشگاهی خارج خواهد کرد.

ممکن است در طول یا بعد از آمنیوسنتز احساس گرفتگی کنید. بعد از عمل تا 24 ساعت باید از فعالیتهای سنگین  اجتناب کنید.

زنانی که دوقلو یا چندقلو حامله هستند برای بررسی هر کودک به نمونه‌گیری از هر کیسه‌ی آمنیوتیک نیاز دارند. بسته به موقعیت کودک و جفت‌، مقدار مایع و آناتومی زن‌، گاهی اوقات آمنیوسنتز را نمی‌توان انجام داد. سپس مایع را به آزمایشگاه ژنتیک ارسال می‌کنند تا سلول‌ها را بتوانند رشد داده و آنالیز کنند. AFP را نیز اندازه گیری می‌کنند تا نقص لوله‌ی عصبی باز را رد کنند. بسته به آزمایشگاه‌، نتایج معمولاً در حدود ۱۰ روز تا دو هفته آماده هستند.

 

 

نمونه‌ برداری از پرزهای جفتی (CVS)

CVS یک آزمایش قبل از تولد است که شامل نمونه‌برداری از مقداری از بافت جفت است. این بافت حاوی مواد ژنتیکی مشابه جنین است و ‌می‌توان آن را از نظر ناهنجاری‌های کروموزومی و برخی دیگر از مشکلات ژنتیکی آزمایش کرد. بسته به سابقه‌ی خانوادگی شما و در دسترس بودن آزمایش آزمایشگاهی در زمان عمل‌، آزمایش برای سایر نقص‌ها و اختلالات ژنتیکی در دسترس است. بر خلاف آمنیوسنتز‌، CVS اطلاعاتی در مورد نقایص لوله‌ی عصبی باز ارائه نمی‌دهد. بنابراین‌، زنانی که متحمل CVS می‌شوند برای بررسی این نقایص به آزمایش خون پیگیری بین هفته‌های ۱۶ تا ۱۸ بارداری نیز نیاز دارند.

 

CVS را چگونه انجام می‌دهند؟

CVS را می‌توان به زنان دارای افزایش خطر ناهنجاری‌های کروموزومی یا دارای سابقه‌ی خانوادگی نقص ژنتیکی که از بافت جفت قابل آزمایش است‌، توصیه کرد. CVS را معمولاً بین هفته‌ی ۱۰ تا ۱۳ بارداری انجام می‌دهند. اگرچه روش‌های دقیق ممکن است متفاوت باشند‌، اما این عمل شامل مراحل زیر است:

• پزشک شما یک لوله‌ی کوچک (سوند) را از میان واژن و دهانه‌ی رحم شما وارد خواهد کرد.
• پزشک شما، با استفاده از فناوری سونوگرافی‌، سوند را به محل نزدیک جفت هدایت خواهد کرد.
• پزشک شما با استفاده از یک سرنگ در سر دیگر سوند مقداری بافت را برخواهد داشت.

پزشک شما همچنین ممکن است انجام CVS ترانس ابدومینال را انتخاب کند که شامل فرو بردن یک سوزن از میان شکم به‌داخل رحم برای نمونه‌برداری از سلول‌های جفت است‌. ممکن است در طول و بعد از هر یک از دو نوع CVS احساس گرفتگی کنید. نمونه‌های بافت برای رشد و آنالیز به آزمایشگاه ژنتیک ارسال می‌شوند. بسته به آزمایشگاه‌، نتایج معمولاً در حدود ۱۰ روز تا دو هفته آماده هستند.

 

اگر CVS ممکن نباشد چه؟

معمولاً زنانی که دارای دوقلو یا چندقلو هستند‌، به نمونه گیری از هر جفت نیاز دارند. با این حال‌، به دلیل پیچیدگی این عمل و تعیین موقعیت جفت‌ها‌، CVS همیشه با چندقلوها امکان پذیر یا موفقیت‌آمیز نیست.

زنانی که نامزد CVS نیستند یا نتایج دقیقی از این عمل دریافت نکرده اند ممکن است  به آمنیوسنتز پیگیری نیاز داشته باشند. عفونت واژن فعال‌، نظیر تبخال یا سوزاک‌، مانع این عمل خواهد شد. در موارد دیگر‌، پزشک ممکن است نمونه‌ای بگیرد که بافت کافی برای رشد در آزمایشگاه ندارد‌ و نتایج ناقص یا غیرقطعی را ایجاد کند.

 

پایش (مانیتورینگ) جنین

در اواخر بارداری و زایمان‌، پزشک شما ممکن است بخواهد ضربان قلب و سایر عملکردهای جنین را کنترل کند. پایش ضربان قلب جنین روشی برای بررسی میزان و ریتم ضربان قلب جنین است. میانگین ضربان قلب جنین بین ۱۲۰ تا ۱۶۰ ضربه در دقیقه است. این میزان ممکن است با واکنش جنین به شرایط رحم تغییر کند. ضربان یا الگوی غیرطبیعی قلب جنین ممکن است به این معنی باشد که جنین اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند یا مشکلات دیگر را نشان ‌دهد. یک الگوی غیرطبیعی همچنین ممکن است به این معنی باشد که زایمان اورژانسی سزارین است. 

 

 

پایش جنین چگونه انجام می‌شود؟ 

استفاده از یک فتوسکوپ (نوعی گوشی پزشکی) برای گوش دادن به ضربان قلب جنین اساسی ترین نوع پایش ضربان قلب جنین است. نوع دیگر پایش با دستگاه داپلر دستی انجام می‌شود. این اغلب در طول ویزیت‌های قبل از تولد برای شمارش ضربان قلب جنین استفاده می‌شود. در حین زایمان‌، اغلب از پایش الکترونیکی مداوم جنین استفاده می‌شود. اگرچه جزئیات خاص هر عمل ممکن است متفاوت باشد‌، اما پایش الکترونیکی استاندارد جنین از این فرآیند پیروی می‌کند:

• به شکم شما ژل مالیده می‌شود تا به عنوان واسطه‌ای برای مبدل سونوگرافی عمل کند.
• مبدل سونوگرافی با بندهایی به شکم شما متصل می‌شود تا بتواند ضربان قلب جنین را به دستگاه ضبط کننده منتقل کند. ضربان قلب جنین روی صفحه نمایش داده و روی کاغذ مخصوص چاپ می‌شود.
• در طول انقباضات‌، یک توکودینامومتر خارجی (یک دستگاه پایش که در بالای رحم با کمربند قرار داده می‌شود) ‌می‌تواند الگوی انقباضات را ثبت کند.

 

چه زمانی به پایش (مانیتورینگ) داخلی جنین نیاز است؟

گاهی اوقات، پایش داخلی جنین برای فراهم کردن قرائت دقیقتر ضربان قلب جنین مورد نیاز است. برای استفاده از پایش داخلی، کیسه‌ی آب (مایع آمنیوتیک) شما باید پاره شود و دهانه‌ی رحم شما باید تا حدی متسع گردد. پایش داخلی جنین شامل وارد کردن الکترود از طریق دهانه‌ی رحم متسع شده و اتصال الکترود به پوست سر جنین است.

 

آزمایش گلوکز

آزمایش گلوکز برای اندازه گیری سطح قند در خون شما استفاده می‌شود.

آزمایش چالش گلوکز معمولاً بین هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ بارداری انجام می‌شود. مقادیر غیر طبیعی گلوکز ممکن است نشان دهنده‌ی دیابت بارداری باشد.

 

آزمایش چالش گلوکز شامل چه مواردی است؟

آزمایش اولیه یک ساعته یک آزمایش چالش گلوکز است. اگر نتایج غیر طبیعی باشد‌، آزمایش تحمل گلوکز مورد نیاز است.

 

آزمایش تحمل گلوکز چگونه انجام می‌شود؟

ممکن است از شما خواسته شود در روز آزمایش تحمل گلوکز فقط آب بنوشید. اگرچه جزئیات خاص هر روش ممکن است متفاوت باشد‌، اما یک آزمایش معمول تحمل گلوکز شامل مراحل زیر است:

• نمونه‌ی اولیه خون ناشتا را از رگ شما خواهند گرفت.
• یک محلول مخصوص گلوکز را به شما خواهند داد تا بنوشید.
• خون شما را در زمانهای مختلف در طول چند ساعت برای اندازه گیری مقادیر گلوکز در بدن شما خواهند گرفت.

 

کشت استرپتوکوک گروه B 

استرپتوکوک گروه B (GBS) نوعی باکتری است که در دستگاه تناسلی تحتانی حدود 20 درصد از کل زنان یافت می‌شود. اگرچه عفونت GBS معمولاً در زنان قبل از بارداری مشکلی ایجاد نمی‌کند‌، اما ‌می‌تواند باعث بیماری جدی در مادران در دوران بارداری شود. GBS ممکن است باعث کوریوآمنیونیت (عفونت شدید بافتهای جفت) و عفونت پس از زایمان شود. عفونت‌های دستگاه ادراری ناشی از GBS ‌می‌توانند به زایمان و تولد زودرس یا پیلونفریت (التهاب لگنچه و کلیه) و سپسیس (عفونت خون) منجر گردد.

GBS شایع ترین علت عفونت‌های تهدید کننده زندگی در نوزادان، از جمله ذات‌الریه و مننژیت، است. نوزادان تازه متولد شده در دوران بارداری یا از دستگاه تناسلی مادر در هنگام درد زایمان و زایمان دچار عفونت می شوند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند که همه‌ی زنان باردار از نظر کلنی‌سازیGBS واژن و راست روده بین هفته‌های ۳۵ تا ۳۷ بارداری غربالگری شوند. درمان مادران دارای عوامل خطر یا کشت مثبت برای کاهش خطر انتقال GBS به نوزاد مهم است.

نوزادانی که مادرانشان برای آزمایش GBS مثبت تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار می گیرند‌، 20 برابر کمتر از نوزادانی که تحت درمان قرار ندارند‌، دچار این بیماری خواهند شد.